IMAGINE

mayo 18, 2005

la llamaban felicidad

Te diré que la luna se apagó de repente aquel febrero, que las palabras ya no me sobran como antes y que, a pesar de todo, cada segundo que pasa sigo teniendo ganas para seguir aquí, contigo.

Recuerdo cuando quería dejarlo todo, cuando pensaba que la luna nunca más volvería a salir y me limitaba a quedarme mirando al techo, pensando, que quizás, algún día, volvería a recuperarte.

Y es que ara que te tengo cerca tengo miedo de perderte y a la vez miedo de tenerte, porque quizás vuelvas a engañarme y cualquier día, volver a salir por la puerta de atrás, por donde te marchaste, y me dejaste aquí, mirando al techo, pensando, que quizás algún día volvería a recuperarte. Y ahora que te tengo cerca solo te pido que no me dejes, por favor, no me dejes…

1 Comments:

  • :O Hola fullet!! Doncs com sempre et dic, estas fatal... esk jo n se si es la lluna o la penyora23 q quan escrius sembla q tiguis poseida... jajaja ¬_¬ es broma(yn)!! N se amb ki pensaras quan escrius(OSCAR) pero ta molt be amparuu!!

    By Anonymous Anónimo, at 18 mayo, 2005 14:22  

Publicar un comentario

<< Home